บทที่ 119 อาการน่าเป็นห่วง (50%)

“ผมจะวางไว้ตรงนี้นะ ถ้าบี๋หิวก็มากินได้เลย”

จักรพรรดิว่าพลางยกสำรับไปวางตรงที่เธอนั่งกินข้าวประจำ จากนั้นก็ถอยออกไปนั่งมองเมียอยู่ห่างๆ ด้วยความทุกข์ใจ เพราะไม่รู้จะเยียวยาให้เธอกลับมาเป็นเช่นเดิมได้อย่างไร

ถึงแม้จะอยากอยู่ที่เกาะเพื่อง้อเมียเด็กใจแทบขาด แต่จักรพรรดิก็จำต้องเดินทางขึ้นมากรุงเทพด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ